Vier jaar

Lieve mam. Het is inmiddels vier jaar geleden dat je ons plotseling bent ontvallen. Vier jaar. Soms voelt het als de dag van gisteren, soms voelt het als een eeuwigheid.

Wat is er in die vier jaar veel gebeurd. Zo ben je vier keer oma geworden. Ben. Want ook al ben je niet meer onder ons, je zult altijd oma zijn en blijven.

Ik vertel onze meisjes regelmatig over jou. Laat ze de foto’s zien die in de kamer staan. Soms noemen ze je naam en wijzen ze naar je op de foto. Mijn hart breekt op zo’n moment. Van liefde. Van verdriet. Van trots. Van gemis. Van alles door elkaar.

Lieve mam. Waar je ook bent, je bent altijd bij me. Altijd.

 

 

 

 

 

 

 

15 Comments

  1. Catherine

    26 oktober 2017 at 15:28

    Mooi ❤😘

  2. Manon

    26 oktober 2017 at 16:44

    Mooi geschreven ♥

  3. Bregje

    26 oktober 2017 at 17:06

    Gemis is stom 😔 Dikke knuffel! 😗

  4. Ilse Schuit

    26 oktober 2017 at 19:21

    Mooi geschreven meis!

  5. Laura Pastora

    26 oktober 2017 at 19:27

    ((((Knuffel))))

  6. Romée

    26 oktober 2017 at 19:36

    4 jaar, 13 jaar het gemis blijft altijd ❤️ Maar heel mooi verwoord Iris! Sterkte voor nu en voor alle andere moeilijke momenten …

  7. Janny

    26 oktober 2017 at 21:40

    Ik ken het gevoel ,kuffelen dikke X

  8. Joke

    27 oktober 2017 at 11:38

    wow, Iris, wat mooi!

  9. Lolinda

    29 oktober 2017 at 11:58

    Prachtig geschreven! Kus

Leave a Reply